×
W pierwszych latach wojny wybudowano dla celów strategicznych trzy nowe linie napowietrzne 30 kV – do Zgierza, Kalisza i Kutna. Wybudowano również linie kablowe do zakładów „Wima” i Poznańskiego. Elektrownia miała zasadnicze znaczenie dla Niemców – większość zakładów Łodzi przestawiono na produkcję wojenną. W 1942 roku uruchomiono kocioł parowy o wydajności 72 t/h (nr 25). Ponieważ przemysł zbrojeniowy Niemiec miał duże zapotrzebowanie na miedź, zdemontowano większość miedzianych kabli, zastępując je żelaznymi. Większość transformatorów z uzwojeniami miedzianymi zastąpiono transformatorami z uzwojeniami aluminiowymi. W 1943 roku wybuchł pożar w maszynowni „Wschód”. Zniszczony został dach maszynowni i uszkodzona turbina nr 9.
Ostatni okres okupacji zostaje wykorzystywany przez Niemców na dalsze wywożenie urządzeń i części zapasowych oraz materiałów z magazynów. Zmniejszono zapasy węgla do tego stopnia, że w pierwszych dniach stycznia 1945 roku praktycznie pozostawiono puste place. Zabrano z elektrowni całą dokumentację techniczną.
18 stycznia 1945 roku Niemcy opuścili teren elektrowni. Pozostała tylko polska załoga. Już od następnego dnia przybywali byli pracownicy, wydaleni z pracy przez okupanta, nieco później ci, którzy zostali wywiezieni do pracy na terenie Niemiec. Z okolicznych zakładów przywożono węgiel do elektrowni. Stan techniczny urządzeń pozwalał tylko na pracę dwóch kotłów oraz trzech turbozespołów. Do końca 1945 roku udało się uruchomić w Elektrowni 50 MW mocy.
Z Weisswasser koło Drezna przywieziono 35 wagonów odzyskanych materiałów i sprzętu, które Niemcy wywieźli z Elektrowni Łódzkiej. Dla zbilansowania potrzeb na energię elektryczną okręgu łódzkiego, do sieci elektroenergetycznej przyłączono małe elektrownie przemysłowe. W 1947 roku przyłączono linią 220 kV z Łagiszy do Janowa (pierwsza polska linia o tak wysokim napięciu) duży śląski ośrodek energetyczny. Działania te pozwoliły między innymi na możliwość odstawienia urządzeń w elektrowni w celu przeprowadzenia niezbędnych remontów. 15 grudnia 1948 roku uruchomiono pierwszy pyłowy kocioł w łódzkiej energetyce. W 1952 roku uruchomiono ostatni już, zainstalowany w Elektrowni Łódzkiej kocioł rusztowy o wydajności 50 t/h (nr 27). W ten sposób dopasowano możliwości produkcji pary w kotłowni do potrzeb zainstalowanych w elektrowni turbin.