×
Specyfiką łódzkiej aglomeracji przemysłowej było duże nasycenie miasta zakładami włókienniczymi. Katastrofalny stan urządzeń energetycznych w zakładach przemysłowych, będący skutkiem okupacji i jednocześnie duże zapotrzebowanie przemysłu włókienniczego na parę technologiczną spowodowało, że już pod koniec 1948 roku powstała koncepcja uciepłownienia miasta poprzez budowę czterech elektrociepłowni i adaptację Elektrowni Łódzkiej do pracy ciepłowniczej.
Elektrownia rozpoczęła oddawanie pary dla przemysłu w 1953 roku, natomiast w południowo – zachodniej części miasta, w marcu 1955 roku rozpoczęto budowę fundamentów pierwszego kotła nowej elektrociepłowni – EC-2. Trzon kadrowy EC stanowili pracownicy elektrowni. Otworzył się nowy etap w historii łódzkiej energetyki zawodowej. Rozpoczęcie oddawania pary dla przemysłu przez EC-1, budowa EC-2 i magistral parowych oraz sieci wody grzewczej, wywołały potrzebę kompleksowego zajęcia się tematem ciepłownictwa w Łodzi. Zarządzeniem nr 9 Ministra Energetyki z 11 stycznia 1957 roku utworzono Zakład Sieci Cieplnej Łódź – w budowie, który działalność rozpoczął 1 lutego 1957 roku jako samodzielne przedsiębiorstwo i tak jak Elektrownia Łódzka i EC-2 wszedł w skład Zakładów Energetycznych Okręgu Centralnego.
W przeciągu pięciu lat istnienia ZSC wybudowano 23 km sieci parowej, podłączając 127 odbiorców przemysłowych. W październiku 1959 roku uruchomiono pierwszą magistralę wody gorącej z EC-2 do osiedla Żubardź. Zarządzeniem dyrektora Zakładów Energetycznych Okręgu Centralnego z dniem 1 stycznia 1960 roku Elektrownia Łódzka i Elektrociepłownia nr 2 zostają połączone w jeden zakład – Zespół Elektrociepłowni.
W 1958 roku w Elektrociepłowni nr 2 przekazano do eksploatacji pierwszy turbozespół ciepłowniczy wraz z pierwszym odcinkiem magistrali parowej do Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Dzierżyńskiego. W elektrociepłowni tej do października 1961 roku uruchomiono 6 turbozespołów i 8 kotłów. Do 1975 moce wytwórcze zakładu systematycznie powiększano.
Druga polowa lat 60. to budowa elektrociepłowni EC-3 – na placu pomiędzy ulicami: Letnią (dziś Aleja Włókniarzy), Limanowskiego, Swojską i Pojezierską. 31 grudnia 1968 roku przekazano do eksploatacji pierwszy kocioł, w dwa miesiące później drugi, zaś w kwietniu 1969 roku współpracujący z kotłami turbozespół o mocy 33,5 MW.
